Διεθνείς Οργανισμοί
Για τους μελετητές μια αλλαγή στις μεταφορές μπορεί να προοιωνίσει ακόμη και μεταβολές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στη διεθνή πολιτική σκηνή και ακόμη αλλαγές στην λεγόμενη ισορροπία δυνάμεων. Για παράδειγμα μια εκτροπή ή αλλαγή ενός οδικού άξονα είναι δυνατόν να ερημώσει μια περιοχή, σφρίγουσα προηγουμένως από ζωή, καθώς και το αντίθετο. Η εποχή των ανακαλύψεων επέφερε τεράστιες αλλαγές και ανακατατάξεις στις μέχρι τότε ναυτικές χώρες.
Οι τεχνολόγοι μηχανικοί, ναυπηγοί και αεροναυπηγοί κυρίαρχοι του χώρου μελετούν και συνδράμουν τα μέγιστα στη συνεχή εξέλιξη των μεταφορών, ενώ νομοθέτες, νομικοί, μετεωρολόγοι και άλλοι μελετούν την διασφάλιση και την ακώλυτη λειτουργία τους για την οποία έχουν συσταθεί και διεθνείς οργανισμοί και υπηρεσίες (π.χ. IMO, ICAO, IIP κ.ά.)
Διεθνής Οργανισμός Ναυσιπλοΐας
Ο Διεθνής Οργανισμός Ναυσιπλοΐας (International Maritime Organization) (ΙΜΟ, προφέρεται Άι-Εμ-Όου), είναι ένας πολυεθνικός, διακυβερνητικός Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός, ο οποίος επιβλέπει την σωστή και ασφαλή επικοινωνία και συνεργασία μεταξύ των χωρών-μελών του στον τομέα της ναυσιπλοΐας. Αποτελεί οργανισμό του ΟΗΕ, διακρατικού χαρακτήρα, και ιδρύθηκε στην Γενεύη το 1948 ως IMCO (International Maritime Cooperation Organization) και που μετονομάστηκε σε ΙΜΟ το 1982, με έδρα το Λονδίνο. Ο Διεθνής Οργανισμός Ναυσιπλοϊας, καλύπτει τους τομείς της ασφάλειας στα πλοία και της προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος από την ρύπανση που προκαλεί ο ανθρώπινος παράγοντας, κατά την διάρκεια των ναυτιλιακών δραστηριοτήτων του. Ο ΙΜΟ τελεί υπό την αιγίδα του ΟΗΕ με ανεπτυγμένες και ιδιαίτερα αυστηρές προδιαγραφές και δεσμευτικές δυνάμεις τουλάχιστον για τις Χώρες-μέλη. Οι εκδόσεις του, SOLAS (Safety Of Life At Sea) και MARPOL, που αφορούν η πρώτη την ασφάλεια στη ναυσιπλοΐα και η δεύτερη στη προστασία από τη ρύπανση στη Θάλασσα, παρέχουν δεσμευτικούς κανόνες για όλες τις νέες κατασκευές πλοίων που ισχύουν παγκοσμίως. Οι κανόνες αυτοί αναβαθμίζονται τακτικά ανάλογα με την ανάπτυξη της ναυπηγικής και λαμβάνοντας υπ'όψην τις παρατηρήσεις και υποδείξεις των νηογνομώνων. Όλοι οι ναυπηγοί και τα ναυπηγικά γραφεία υποχρεούνται να ναυπηγούν τα πλοία σύμφωνα με τις προδιαγραφές αυτές.Ταυτόχρονα, λαμβάνει υπ'όψην του και τομείς ναυτικής υποδομής, όπως το ικανοποιητικό επίπεδο εκπαίδευσης των ναυτών, αλλά και την σωστή διαχείριση όλων των τύπων φορτίων, από πετρέλαιο μέχρι τα πλέον επικίνδυνα φορτία. Αυτό γίνεται δυνατό με την χρήση αυστηρών μέτρων, προδιαγραφών και διαδικασιών.
Διεθνής Οργανισμός Πολιτικής Αεροπορίας
Ο Διεθνής Οργανισμός Πολιτικής Αεροπορίας, πιο γνωστός με τα αγγλικά του αρχικά, ICAO (International Civil Aviation Organization) είναι ο οργανισμός που ρυθμίζει τις διεθνείς αερομεταφορές. Είναι τμήμα του ΟΗΕκαι ιδρύθηκε το 1947 σύμφωνα με τη Σύμβαση του Σικάγου του 1944 κατά τη συνδιάσκεψη για τη διεθνή πολιτική αεροπορία. Μέλη του είναι 190 χώρες και η έδρα του βρίσκεται στο Μόντρεαλ του Καναδά.
Τα σημαντικότερα καθήκοντα του ICAO είναι τα εξής:
-
Προτυποποίηση και ασφάλεια της αεροπλοΐας
-
Ρύθμιση του σχετικού διεθνούς αεροπορικού δικαίου, λόγω τεχνολογικής εξέλιξης ή άλλους λόγους (π.χ. αεροπειρατεία),
-
Ανάπτυξη των αναγκαίων υποδομών, με κοινά προγράμματα υποστήριξης των μελών για τη χρηματοδότησή τους, καθώς και προγραμμάτων τεχνικής βοήθειας,
-
Η διανομή και διαχείριση των γνωστών κωδικών (κωδικών ICAO) για τα αεροδρόμια, τα αεροσκάφη και τις αεροπορικές εταιρίες σε παγκόσμιο επίπεδο,
-
Προτυποποίηση των ταξιδιωτικών εγγράφων, σε παγκόσμιο ενιαίο τύπο,
-
Ορισμός των ανεκτών επιπέδων θορύβου των αεροσκαφών κ.ά.
Διεθνείς Οργανισμοί Χερσαίων Μεταφορών
Καθώς η κινητικότητα αυξάνεται στις κοινωνίες του σήμερα, η πολιτική των αντίστοιχων Οργανισμών έχει ως στόχο να βοηθήσει τα συστήματα χερσαίων μεταφορών να ανταποκριθούν στις παρακάτω μείζονες προκλήσεις:
-
κυκλοφοριακή συμφόρηση: αφορά τόσο τις οδικές όσο και τις αεροπορικές μεταφορές και κοστίζει περίπου το 1% του ετήσιου ΑΕΠ. Επιπλέον, οι μεταφορές εμπορευμάτων αλλά και επιβατών αναμένεται να αυξηθούν στο μέλλον.
-
εξάρτηση από το πετρέλαιο: παρά τις βελτιώσεις όσον αφορά την ενεργειακή απόδοση, ο κλάδος των μεταφορών εξακολουθεί να καλύπτει το 96% των ενεργειακών αναγκών του από το πετρέλαιο. Το πετρέλαιο θα είναι όλο και πιο δυσεύρετο τις επόμενες δεκαετίες, και μάλιστα θα προέρχεται όλο και περισσότερο από ασταθείς περιοχές του κόσμου. Μέχρι το 2050, η τιμή του πετρελαίου προβλέπεται να υπερδιπλασιαστεί σε σύγκριση με το 2005.
-
εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου: μέχρι το 2050, θα πρέπει να έχουν μειωθεί οι εκπομπές του τομέα των μεταφορών κατά 60% - σε σύγκριση με τα επίπεδα του 1990 - αν θέλει να περιοριστεί μόνο σε 2ºC η άνοδος της θερμοκρασίας του πλανήτη.
-
υποδομές: έχουν αναπτυχθεί άνισα στις χώρες. Για παράδειγμα, λίγες χώρες διαθέτουν δίκτυο για τραίνα υψηλής ταχύτητας, ενώ και το συμβατικό σιδηροδρομικό τους δίκτυο είναι συνήθως σε κακή κατάσταση.